چابهار

چابهار

چابهار، تنها بندر ایران که در بیشتر ایام سال هوایی بهاری دارد

چابهار با جمعیت ۲۰۸،۲۰۴ نفر و وسعت ۱۷۱۵۵ کیلومتر مربع در استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران واقع شده است، این شهر در کرانه دریای عمان و اقیانوس هند قرار گرفته و دسترسی ایران به آب‌های آزاد از طریق آن امکان‌پذیر است. چابهار که در بندرگاه آن امکان پهلوگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما وجود دارد، در یکی از نقاط استراتژیک ایران واقع شده و از لحاظ اقتصادی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا این بندر تنها راه دسترسی کشورهای قسمت خشک آسیای میانه مانند افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان، قزاقستان و قرقیزستان به آب‌های آزاد است؛ به همین دلیل سرمایه‌گذاری‌های عظیمی در آن انجام شده است که از میان آن‌ها می‌توان به ساخت فرودگاه بین‌المللی، اسکله و راه‌آهن به سوی آسیای میانه اشاره کرد.

چابهار تا سال ۱۲۸۹ هجری قمری در تصرف اعراب مسقط بود و تمام تلاش خود را می‌کردند که این شهر در تصرف آن‌ها باقی بماند؛ اما در زمان قاجار به تصرف ایران درآمد. حکام قاجار در سال ۱۳۰۴ تلاش خود را برای تثبیت حکومت این شهر آغاز کردند؛ اما حکومت محلی سیستان تا سال ۱۳۰۷ مانع این کار می‌ش. پس از فروپاشی این حکومت، چابهار تحت تسلط حکومت مرکزی ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۵۳ طرح جامع راه‌اندازی بندر چابهار آغاز شد و این بندر در سال ۱۳۶۲ عملا به بهره‌برداری رسید.

چابهار از شمال به شهرستان‌های ایرانشهر و نیک‌شهر از جنوب به دریای عمان از شرق به پاکستان و از غرب به استان‌های کرمان و هرمزگان ختم می‌شود و حدودا ۳۰۰ کیلومتر با دریای عمان مرز آبی دارد. در ضمن خلیج چابهار یکی از بزرگترین خلیج‌های ایران در کنار دریای عمان بوده و نزدیک‌ترین آبراه به اقیانوس هند است.

این شهر در فصول چهارگانه سال کمترین میزان تغییر دما را دارد و در بیشتر ایام سال هوایی بهاری دارد؛ رطوبت هوای این شهر در ماه‌های اردیبهشت و خرداد به بیشترین میزان خود می‌رسد. چابهار در زمستان گرم‌ترین نقطه ایران و در تابستان خنک‌ترین بندر جنوبی است.

مردم‌ این شهر به زبان بلوچی و لهجه جدگالی صحبت می‌کنند. یکی از جاذبه‌های بسیار جالب چابهار لباس محلی و موسیقی محلی قوم بلوچ است. اعیاد مذهبی فطر و قربان نزد مردم چابهار از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و مردم در صبح این اعیاد در محلی به نام عیدگاه گرد هم جمع می‌شوند و پس از آن به دیدار اقوام و آشنایان خود می‌روند.

از سوغات و صنایع‌دستی چابهار می‌توان به شیرینی لندو ، ماهی‌ و میگو، سوزن‌دوزی، سکه‌دوزی، حصیربافی، چادر بافی، ساخت وسایل تزئینی از صدف و سایر وسایل تزئینی مانند دست‌بند و نوارهای تزئینی برای رخت‌خواب و همچنین معرق صدف اشاره کرد.

غذاهای محلی متنوعی در استان سیستان و بلوچستان وجود دارد که از میان‌ها آن‌ها می‌توان به تباهک، تنورچه و پاکوره اشاره کرد.

از جاذبه‌های چابهار جاده چابهار-گواتر است که در مسیر آن از روستای رمین و اسکله آن، تالاب لیپار یا تالاب صورتی، کوه‌های مریخی یا کوه‌های مینیاتوری، ساحل و اسکله بریس میتوان دیدنکرد. این جاده به اسکله بندر گواتر ختم می‌شود که هم ساحل زیبایی دارد و هم می‌توانید از جنگل‌های زیبای حرای آن لذت ببرید. روستای باهوکلات یا گاندو، شهر کنارک که در نزدیکی چابهار واقع شده و دارای اسکله کنارک، بازار محلی (تله بازار) و دماغه پزم بوده، چشمه گل افشان بندر تنگ، روستای کهن تیس که دارای چندین جاذبه از جمله غارهای سه‌گانه بان مسیتی، قلعه تیس یا قلعه پرتغالی‌ها، مسجد جامع تیس، باغ گیاه‌شناسی تیس،اسکله تیس و پلاژ ساحلی تیس، موزه محلی چابهار، ساختمان تلگراف‌خانه، کلبه غواصی، امامزاده سید غلام رسول، زیارتگاه خضر نبی و تفرجگاه دریا کوچک و تفرجگاه دریا بزرگ است.